Leer van de sterren

Een tijdje geleden las ik in mijn dagboek over zelfopoffering, leven als een levend offer en gaan stralen als de sterren. Het raakte me persoonlijk diep omdat het zoveel herkenning opriep. En ik moest ook denken aan vrouwen om mij heen: vrouwen in mijn coachpraktijk of die ik gewoon ontmoet. Wat kunnen we vast zitten in overtuigingen en oordelen. Er is soms veel dapperheid nodig om deze diepe overtuigingen los te laten om ons daarna meer en meer te kunnen geven zoals de sterren.

“Weet je hoe sterren schijnen? Ze branden, ze verbruiken zichzelf, zoals een kaars. Ze geven hun wezen op.. en daardoor schijnen ze. Dus hun schijnen is een daad van zelfopoffering. Ze moeten zichzelf opofferen om te schijnen, om sterren te worden”.

Misschien knik je herkennend. Ja, opgebrand, verbruikt, leeg gegeven.. Zo voel ik me ook. Ik geef maar en ik geef maar. Zelfopoffering?… bekend terrein. Maar om nu te zeggen dat ik me daarmee een ster voel? Zo’n fonkelende, prachtige, stralende ster? Nee, alles behalve dat! Eerder een vallende ster. Ik voel me somber, bang, moe en alleen.

Ik begrijp je. En ik denk dat wij soms een beetje in de war raken van de term ‘zelfopoffering’. Wij denken zo vaak dat alles van jezelf geven het juiste offer is. Dat ja zeggen, volgen en doen zoals het van je verwacht wordt de juiste levenshouding is en van ons gevraagd wordt. Maar niets is minder waar. Deze manier van leven breekt je op en maakt je inderdaad een vallende ster, verdwaald in de ruimte.

De sterren geven hun wézen op, lazen we in het citaat. Ik lees daarin iets heel anders dan jezelf leeg geven: Ik lees daarin dat jij iets opgeeft wat jou een vermeend houvast geeft. Gewoonten en overtuigingen die jou zoveel kosten dat het pijn doet, maar die je niet los durft te laten vanwege het oordeel van anderen. Bang om afgewezen te worden of niet begrepen te worden. Of misschien heb je iets kwetsbaars te delen dat je tot nu toe liever voor jezelf houdt omdat je je ervoor schaamt. Misschien is er wel een verlangen in jou of droom je ergens van waar je niet voor uit durft te komen? Bang voor geringschattende opmerkingen en oordeel over je ideeën, die voor jou zo teer liggen. Wat zou er gebeuren als jij een stukje zekerheid en veiligheid opgeeft, als jij een stukje van je ‘wezen’ offert, om daarna meer te mogen stralen zoals je bedoeld bent?

Eens leefde Hadassah. Een weesmeisje dat opgevoed werd door haar oom. Ze trouwde met de koning van Perzië. Hadassah had ook nog een andere naam: Esther. Esther betekent ‘ster’. Zij offerde haar leven: Als ik dan omkom, dan kom ik om. En toen ze haar leven offerde, werd haar leven groots. “Leer van haar, en leer van de sterren: als je leeft om je leven te behouden, zul je in duisternis verblijven. Maar als je leeft om je leven te geven, dan zal je leven een groots leven worden, een licht dat schijnt in de duisternis… een ster boven de mirtebomen”.

Wat heb jij te offeren om te kunnen gaan stralen?

Het dagboekstuk dat ik las, en waar deze post ook op gebaseerd is, komt uit het dagboek: Boek van geheimenissen van Jonathan Cahn.

En welkom! Welkom bij Praktijk Prachtplek om in rust en mildheid te luisteren naar wat in je hart omgaat en om samen te ontdekken wat geofferd mag worden voor de verlangens en de kwaliteiten die jij hebt ontvangen om daarna weer uit te kunnen reiken naar anderen.